234.

میدونم که خیلی وقته اینجا نبودم و ممکنه خیلی هاتون رفته باشید. 

اما دلم خواست از حال و احوال این روزهام چیزی بمونه برای شاید ده سال بعد، شاید هم کمتر. نمیدونم چقدر مونده تا به لحاظ کاری به جایی برسم که دوست دارم. 

این روزها خودم حس میکنم دارم بزرگ میشم، دارم یاد میگیرم قوی باشم و با هر چیزی نشکنم. با کار زیاد، با درآمد کم، با پس انداز، با مهمونی نرفتن، با وقت نداشتن با همشون آشنا شده بودم و چند روزی است با پدیده ای آشنا شدم به اسم مشتری ایراد گیر...

مشتری هایی ریز بین و نکته سنج که خوشبختانه مودب و مهربون هستن اما از خطا احتمالی من یا نظر خودشون خطا احتمالی من( چون بعضیاش رو معتقدم من اشتباه نکردم)  هم نمیگذرن و گوش زد میکنن.

اول خیلی بهم می‌ریختم، از زمین و زمان مایوس میشدم و میگفتم نه فایده نداره باید بذارم کنار.... 

اما باز از تشکر و ابراز ذوق و شوق بقیه مشتری ها یادم میاد و میگم اشتباهت رو بپذیر و درستش کن. 

خوشبختانه اشتباه و خطا وحشتناکی نبوده اما وقتی بشه رفعش کرد حتما باید رفع بشه و من حتما باید درستش کنم. 

تو همین نبودن ها دومین سالگرد عروسی و سومین سالگرد عقد هم رفت... 

چیزی نمونده به چهار ساله شدن روزی که اولین بار دست هم رو گرفتیم. 

چیزی نمونده که 24 ساله بشم و خداروشکر اونقدر شجاعت داشتم که کار مورد علاقه م رو راه بندازم پس حتما اونقدر توانمند هستم که اشتباهاتم رو بپذیرم و رفع کنم.

کارم خوبه اما میتونه عالی باشه پس باید عالی بشه... 

نمیدونم چند نفرتون هنوز اینجا رو دارید و چند نفرتون اسم من رو میدونید... 

اگر هستید و اسمم رو میدونید، تو اینستا سرچ کنید: فامیلم اسمم

نشون به اون نشون که یه لوگو صورتی رنگ دارم. 

+خدایا ازت ممنونم که همیشه بلدی چطوری دلم رو آروم کنی هر چند که من اغلب اوقات بنده ناسپاسی هستم.