460.

سرم پر حرفه،. حرفای درهم برهم. پر کلمه که بی ربط و با ربط کنار هم میشینن و پا میشن...

تنم خسته ست، با اینکه کار خاصی نکردم.

روحم و فکرم اینجا نیست، و حتی نمیدونم کجاست.

انگار وسط زمین و هوا معلقم، خودمم نمیدونم چی میخوام.

تا موقع نماز هر سه تامون بیدار بودیم، چایی شیرینی خوردیم، بازی کردیم میوه خوردیم. بعد نماز میم همونجا تو پذیرایی بالش گذاشت خوابید، میمچه رو خوابوندم و همونجا پتو انداختم گذاشتمش.

شیشه هم آماده کردم گذاشتم بالاسرشون که اگه خواست میم براش درست کنه.

اومدم تو اتاق ولی همه دلم پیششونه...

مغزم پر سر و صداست، همهمه و شلوغی نمیذاره بشنوم چی به چیه کی به کیه؟

خداکنه خوابم ببره بعدش خوب بشم.

.

.